– 282

Ben bütün ölümlerimi
Bir gecenin koynuna sakladım
El çırpardı diplomalı çaresizliklerim
Etlerim çiğnenirken çelik dişlerinde zamanın
Ne güldüğünü gördüm kristal mumyaların
Ne de ağladıklarına inandım
Söylemesi ayıp soluğum da kesilmedi hiç
Öylece öptüm kararan benliklerinden umutlarımın
Göğüslerinde dikenli buketler vardı
Dudaklarım çok kanamıştır
Her sabah ağzımda değişmez tatları
Şimdi sadece Allah’ın ciddiye alacağı bir tükenişle
Çıkmamış candan kesilen yetkiye dayanarak
Diriliyorum yeniden
Kayboluşlarımın içinden
Başka bir tabutun gezi defterine

Onur ORUÇ

Karantina Karalamaları Vol 12