AĞLAMAK

AĞLAMAK

Ağlamak desem ne gelir aklınıza? Hani yüzümüzdeki iki göz odacıktan akan şu damlalar. Yaşadığımız bir duygu zirveye ulaştığında buramıza kadar gelen zerrelerin taştığı o an; ağlamak.

Hüzün gelir insanın aklına daha çok, üzüntüden sıkıntıdan ağlamaktır listenin başındaki hep. Halbuki mutlu olunca da ağlarız (kimi zaman), mutluluğun barındırdığı duygularla. Kahkahalara o gözyaşları ile boğuluruz mesela. Veya sinirimiz aştığında kendini öfkemiz o damlalara dönüşür birden. Ağlamaya sebep bazen beyazken bazen de siyahtır işte. Ama yine de güzel şeydir ağlamak. Arındıran kalpleri, sınıra gelen o duyguyu normale indirip başlangıç çizgisine getiren saf damlalardır. Fırtınalı bir havanın veyahut çöl sıcağı bir güneşin ardından yağan yağmur gibi aslında, gökyüzü de can değil mi, ağlıyor işte o da. Her türlüsü ile acı da olsa tatlı da olsa saftır ağlamak, temizdir, yürekten gelen bir güzellik.

Başka bir durumu da vardır ağlamanın. İnsanın hassas olduğu yerdir, kendini açık ettiği belki de. Zayıflık olarak görülür çoğu zaman. Kim bilir kapalı kapılar ardında sakladığımız için belki kendimizi. Erkekler ağlamaz en klasiğidir mesela. Erkekler insan değil mi onlar da ağlar elbet. Kalabalıkta olmasa da içinden de ağlar, kendi ile baş başa kaldığı bir kısa anda da döker sessizce içindekileri. Ama kız erkek ayırmamak gerek (konu ağlamak olsa bile.)Sahtesi de vardır gözyaşlarının gerçeği de. Asıl olan içten gelendir elbet. Kendini tutamayan da vardır, ince hassas olan; yalnız olmadığı müddetçe kendini sıkı sıkı tutan da. Neden tutar kendini ki insan. Güçlü kalmak için mi, rahat hissetmediği için mi, içini saklı tutmak için mi. Çünkü senin içindeki hassaslıkları gösterir bir damla gözyaşı. Dokunulduğu an sızlar burnunun direği ince ince. Ölümdür bazen, ayrılık, aile, aşk, gurbettir vatandır kimi için veya yitip gidenler, sonlar..

Yücedir ağlamak bence. İnsan olduğumuzun ve kalbimizin var olduğunun bir kanıtı. Ne için gözyaşı döktüğümüz mühimdir kimi zaman zarar görüyorsak eğer ve haksızlık oluyorsa bu. Onun dışında herkesin nedeni kendinde, hala inceliğini korur bir halde. Yazar kendinden bir şeyler barındırır her kalemi eline aldığında. Söylemek istesem de benimki de hassas ya olmadı işte, anlatamadım rahatça. Size bıraktım kendimi. Kendinizi yırtmayın ama ağlayın güzel insanlar, ne kadar değerli olsa da o gözleriniz ağlayın, sadakası olur belki bedeninizin. İhtiyacı varsa eğer doya doya ağlayın. Rahatlayın ki ardından gelen gülüşler en derinden özgürce haykırsın sizi, tadında olsun güzellikler. Ve temennim odur ki her dökülen gözyaşınız biraz daha hafifletsin yüreğinizi ve içinizden geldiğinde sıkmak zorunda olmadan sessiz damlalarınızı dökebileceğiniz en azından bir iki insan olsun yanıbaşınızda, yalnız olmadığınızda da nefes alabileceğiniz. Sağlıcakla kalın.

29.06.2017

Betül AKBAŞ