BOYNU BÜKÜK ŞİİR
Sevdiğim
Ben sana yazarım şiirlerimi
Varsın tükensin kalemimin mürekkebi
Tebessümünün güzelliği doldurur
Uçurum gözlerine yazarım mesela
Kelimelerim dolaşır gözlerinin kenarında
Kirpiklerinin ulaşılmaz zarifliğine yazarım
Titreyen göz kapaklarının ritmine
Bak şahidimiz olsun bu garip şehir
Sevdiğim
Sana yazıldı boynu bükük bu şiir
Dağlar ötesinden gelen bir müjde gibi
Yüreğime su serper sesin
Sana bakınca incinir göz bebeklerim
Ellerini tutunca titrer parmaklarımın ucu
Kırılır yüreğimin çelik perçinleri
Bir at üstünde kuşanıp çocukluğumu
Arıyorum gözlerinde kaybettiğim yokluğumu
Elinden gelirse kabul içilir zehir
Sevdiğim
Sana yazıldı boynu bükük bu şiir
Ölü toprak uyansın
Uyansın uyuyan ağaçlar
Ne var ne yoksa uyansın yeryüzünde
Bir kuş tüyü kadar hafif
Bir dağ kadar ağır
Bu dünya kadar gereksiz ne varsa
Uyansın
Uyandıralım beraber
Uyansılar da görsünler bizi
Görsünler kenetli ellerimizi
Niçin yazar bir kalem?
Niçin yazar bir şair?
Sevdiğim
Sana yazıldı boynu bükük bu şiir
Orhan Yavuz
