HAYAT VE BEYAZ MUCİZE

HAYAT VE BEYAZ MUCİZE

Günler kısaydı artık

Yıllar geçmiş, hayat çok şey göstermişti.

Bir kutuda yaşarken çocukluğu

Önce kutudan çıkmış

Ardından da kendini yaşar olmuştu insan

Omuzlar yıl geçtikçe ağırlaşır

Bir omuz daha ararmış

Şehirler kimi zaman yakın kimi zaman uzakken

Bambaşka ülkeler de yakınlaşırmış

Hayat bir yaştan sonra başlarmış

Tek başına yürüdükçe

Daha çok duyar, konuşur, öğrenirmişsin

Eklenerek ya da eksilerek devam edermiş zaman

Bir mucize olur, çiçekler açarmış

Hayat, bu mucize olurmuş

Saçları sarı, gözleri berrak

Bembeyaz ve kirpikleri bir şiir gibi

İnsan, mutlu saniyeler de mutsuz saatler de yaşıyor hayatta

Mucize buna şahit,

Ve hepsi bizim içinmiş bunların.

Peki, altın bir mucize gelince gider mi hiç

Gitse de vazgeçer mi mucize olmaktan

Karların altından kardelenlerin merhabası varken,

Hafızalarda anılar, rüyalarda gülümsemeler varken

Ve en önemlisi kalplerde sevgisi varken

Mucizeler yok olur mu

Vakit akıyorken hala

Nefesimiz ciğerimizden geçip duruyorsa hala

Beyaz mucize gibi pek çok mucize varken hayatta

Yürümemek, ilerlememek olur mu

Bir kanaviçe dokur gibi

Başka yüreklerde güzellikler yetiştirmemek

Kendi yüreğimizde çiçekler açtırmamak olur mu

02.04.2020  B.A – A.A

Betül Akbaş