IHLAMUR

Ocağa ıhlamuru koydum, tezgaha bardağımı, ıhlamurun kokusu çıkınca çocukluğuma gitmek isterim hep bi taşım kaynadı bardağıma süzdüm. Buzdolabını açtım limonu aldım iki damla ıhlamuruma damlattım bir çay kaşığı da bal ikram edip karıştırdım.
Masanın başındayım şimdi henüz 22,23 yaşlarında çok soru var aklımda niye,neden? İki damla gözyaşım da akmıyor ki artık suratıma oysa ki daha bugün aldığım mektubumda demişti derttaşım “ağla”…

Nazım Hikmet’in satırlarında gezindim bugün malum sokağa da çıkamadığımız bilmem kaçıncı gün… Ceylanı kurtardığı, portakalı kopardığı, yıldızları sayamadığı o sıralardayım. Şiirler bir ara çekti aldı beni ama şimdi yine buralardayım.
Ölümü yakından tatmaktayım, zaman geçtikçe bir bir anlamaktayım. Kalbimde kocaman bir boşluk oluştu önce şimdi içini sırmalarla doldurmaktayım. Bugün bir sehpa iki berjer attık boşluğa alıştıkça yokluğa seni çağıracağım oraya. Gündüz gelirsen ılık süt içeriz, öğleye doğruysa vakit kalkar acı kahve yaparım, akşama doğru gelirse yokluğun bırakmam kolay kolay ikimiz bir demlik çay içeriz, gece gelirsen ıhlamur yaptım mis gibi… Bundan sonra kalbimde boşalttığım yerde buluşacağım güzel insanla ve o yerin yollarına tomurcuk güller ekeceğim. Ben seni hep orada görmek isteyeceğim, fotoğrafını çekemeyeceğim belki ama hadi gel dertleşelim diyeceğim. Boğazımı düğüm düğüm eden ne varsa ilk seninle görüşeceğim artık seni yalnızca kalbimde ayırdığım boşlukta sevebileceğim.

Söylenecek sözün kalmadığı yerde kalemin kağıda akmasını beklemek de yanlış elbet ama gözyaşı da kalmadığından bu bedende yalvardım yine kalemlere. Sevdiklerimizle mutlu ve uzun bir ömür dileklerimle.

Deniz SEVEN