SERZENİŞ

İnsan

Avuçlarında bir kuşu

Taşıyamıyor

Ölüm desen

Hep ikinci bir ihtimal

Vazgeçmek

Damarlara tıkanan bir eylem

Her sözün yolu

Başka bir keşkeye çıkıyor

Bu şiirde geçmese olmaz

“Ben seni çok sevdim”

Bunun bir anlamı olmalı

Yoksa yazdıklarımın yüzüne bakamam

İncinir kelimelerim

Kelimeler, kelimelerimiz

Hepsi de can atardı

Sesine nefes olmak için

Ben Türkçe’yi

Hiç bu kadar güzel görmemiştim

Ve gözlerini ve saçlarını ve yüzünü

Şiir için yaratılmış bir sebebtin sanki

Tanrım! Üsküdar’a ayıp değil mi?

Ben avuçlarımı yakalı çok oldu

Dünya istediğim gibi dönmüyor

Sinüs dalgalarıyla anlaşamıyorum

Duyduklarım, hayallerimden uzak bir yokuşta

Eski Türk filmlerinde olsak

Bir arabanın önüne atlar iyileşirdim

Ama biliyorum

Hiçbir Mayıs bana getirmeyecek seni

Çarşamba günleri yalnız çay içicem

Ateşböceklerini göremicem

Yıllar duvar olup

Devriye atacak aramızda

Sen mutlu olacaksın

Ben bununla mutlu olmaya çalışıcam

Tanrım! Kendini kandırmak da cehenneme dahil mi?

Uzun lafın acısı

Kabuk bağlayamamış bir hikaye

Bir de seni onunla düşünmek

Tanrım! O, hiç olmadı..