DOĞA NASIL KORUNUR?
DOĞA NASIL KORUNUR?
Çöp atmayalım, ağaçları kesmeyelim. Yazımızı okuduğunuz için teşekkür ederiz. Bu değil elbette…
Bu tür klişeleşmiş ifadeler içeren uyarı levhaları veya sloganların artık işe yaramadığı aşikar. Davranış değişikliği için aklın ikna olması, gönlün onaylaması gerektiği inancındayım. Bu yüzden insan-tabiat ilişkisinin onarılması için bu bağlama taşınması gerektiğini düşünüyorum.
“Doğanın bize ihtiyacı yoktur, bizim doğaya ihtiyacımız vardır.”
Yazının devamını okumadan önce yukarıdaki cümle üzerine düşünmenizi rica edeceğim. Doğru mu, yanlış mı? Neden doğru, neden yanlış?
Kendi fikrime gelince bu cümle “kısmen” doğru. İnsanoğlunun dünyadan yok olduğunu varsayarsak elbette tabiat en güzel hali ile var olmaya devam edecek, insanoğluna hiç ihtiyaç duymayacaktır. Ama bu tabiat için bir ütopya. Kalıcı çözümler için gerçeklikler üzerinden konuyu ele almalıyız. Dünya’da sürekli nüfusu artan ve nüfusu arttıkça beton ile yayılan insanoğlu gerçeği var.
Gelin bir senaryo yazalım. İsmi “arka bahçedeki ağaç” olsun.
Senaryo 1: Evinizin arka bahçesinde bir ağaç var ve hayatınız çocukluktan itibaren bu ağaçta geçirdiğiniz anılar ile dolu. Salıncak kurup oynadınız, dalından meyvesini yediniz, gölgesinde oyunlar oynadınız, dostlar ile çay çorba içtiniz vs. vs.
Bir gün diyorlar ki biz bu ağacı keseceğiz…
Senaryo 2: Evinizin arka bahçesinde bir ağaç var ama hayatınızda onunla ilgili hiçbir anı yok. Sadece evin arka penceresini açtığınızda gözünüze ilişiyor o kadar.
Ve bir gün diyorlar ki biz bu ağacı keseceğiz.
Birinci senaryoda ağacın kesilmesine daha yüksek tepki vermeniz kuvvetle muhtemel. Doğanın bize ihtiyaç duyduğu nokta işte tam da burası. Tabiatın tahribatına tabiat ile daha çok bağ kurmuş kişiler kuvvetli tepkiler gösterecektir. Yani 21. Yüzyılın gerçekliklerini göz önüne aldığımızda doğanın bizim göstereceğimiz “toplumsal reaksiyona” ihtiyacı olacak.
Salih Karatobak
