ÖLEN’E

Toprak kokusu sinmiş sanki üstüne

Öyle masum öyle sessiz bir koku işte

Varoluşa çağırıyor gibi, umut dolu,

Toprak kokusu sinmiş sanki üstüne..

*

Kimi yağmurlar mutsuz insanların gözyaşıdır derler.

Ben öyle duydum, duyuşlarıma sen yağmışsın.

Toprak kokusu sinmiş sanki üstüne..

*

Yıllar geçince; sen silmişsin, ben sellerimle yollamışım mektuplarımı

Bir el uzanıyorsa sana, uzak sanma

Çok değil, her toprak bir adım kadar yakın belki

Toprak kokusu sinmiş sanki üstüne..

*

Yaralarıma toprak bastım, sen kokulu; sen bastım ben kokulu

Şimşekler eşlik eder sözlerime, gözlerim buğulu

Toprak kokusu sinmiş sanki üstüne..

*

Çok uzak değilsin bir kürek kadar yakınsın belki!

Sen iyi bilirsin bu kokuyu,

Yağmurdan sonra, çimlere uzandığında, acısız duruyor..

Ölürken acı çektin mi söyle?

Tabut çıtırtısı düşmüş sanki üstüne..

*

Tepene toprak atarken insanlar, yağmurun bendim.

Beni kaç yağmurla aldattın söyle!

Yağmur kokusu sinmiş sanki böyle,

Toprak kokusu sinmiş sanki üstüne…

“Ölüme, ölene, içimizde ölene..”

BURCU ALKAN